Friday, February 21, 2020
Ονομασία: Κασσάνδρεια
Παλιά ονομασία: Βάλτα
Έτος δημιουργίας οικισμού: 16ος αιώνας μ.Χ.
Παλιά ιδιοκτησία περιοχής: Ι. Μονή της Βράτζεβας (μετόχι της Ι. Μ. Μεγίστης Λαύρας)
Καταγωγή κατοίκων: Αυτόχθονες
Απογραφή 1928: 1.593 Κάτοικοι
Απογραφή 2011: 2.801 Κάτοικοι
Ενοριακός Ι. Ναός: Γέννηση της Θεοτόκου (1850)
GPS (Γεωγραφικό Πλάτος & Μήκος τοποθεσίας): 40.048372, 23.411301
Η κωμόπολη αυτή, ως τα 1956 ονομαζόταν επίσημα: Β ά λ τ α. Έτσι ονομάζεται και τώρα και θα ονομάζεται κατά συνήθεια και για πολλά ακόμα χρόνια από τους κατοίκους της κι από τους κατοίκους της Κασσάνδρας. Κατά το 1956, ύστερα από εγκριθείσα σχετική απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου της τότε (ήταν Κοινότητα τότε ακόμα), από Βάλτα που ονομαζόταν μετονομάστηκε Κασσάνδρα. Της δόθηκε, δηλαδή, το όνομα που έχει όλη η χερσόνησος από τα πολύ παλιά χρόνια. Τη μετονομασία αυτή την είχε μέχρι το 1964. Κατά το έτος αυτό, από κοινότητα που ήταν το μεγάλο αυτό χωριό έγινε δήμος και το πρώτο του δημοτικό Συμβούλιο, με απόφαση του το μετονόμασε και πάλι από Κασσάνδρα σέ Κασσάνδρεια. Του έδωσε δηλαδή το όνομα της πόλης που κτίστηκε κατά τους προχριστιανικούς χρόνους της Κασσάνδρειας. Η πόλη αυτή βρισκόταν, όπως λένε οι ιστορικοί, κοντά στον ισθμό της χερσονήσου κι εκεί που βρισκόταν η αρχαία πόλη Ποτίδαια. Έτσι, σήμερα, η κωμόπολη έχει σαν επίσημο όνομα της το όνομα Κασσάνδρεια.
Είναι ένα παλιό μεγαλοχώρι η Κασσάνδρεια, χτισμένο σχεδόν στο κέντρο του μεσαίου τμήματος της χερσονήσου Κασσάνδρας. Τα σπίτια της είναι χτισμένα άλλα σε χαμηλά σημεία κι άλλα ψηλά, σε λόφους. Κασσάνδρεια πόλη 3.500 κατοίκων που τη θερινή περίοδο με τους οικισμούς της γίνεται μια μεγαλούπολη 25.000 κατοίκων και αποτελεί το κέντρο αναφοράς για τη Χερσόνησο της Κασσάνδρας. Είναι ένας από τους παλαιότερους Δήμους του Νομού Χαλκιδικής, που κάνει την εμφάνισή του σαν οικισμός από τον 16ο αιώνα, ενώ παίρνει το όνομά του από το βασιλιά Κάσσανδρο της Μακεδονίας, αλλά και από την ομώνυμη πόλη της αρχαιότητας πού βρίσκεται χτισμένη στον ισθμό της Κασσάνδρας.
Ο πρωταγωνιστικός ρόλος της Κασσάνδρειας φαίνεται από νωρίς, αφού αποτελεί για χρόνια την έδρα της Μητρόπολης αλλά και την έδρα των υποπροξενείων της Γαλλίας και της Ολλανδίας, ενώ μετά το ολοκαύτωμα της Κασσάνδρας, το 1821, συγκεντρώνει πολλούς κατοίκους και αναπτύσσει τη δυναμική του κέντρου. Μια πόλη που απλώνει τα όριά της από τη Φούρκα μέχρι και τη Σάνη. Μια πόλη που διαθέτει πολλές και όμορφες ακρογιαλιές και συνδυάζει έντονα το πράσινο με το γαλάζιο. Τα πλούσια σε βλάστηση δάση σε προδιαθέτουν με τις περιηγητικές διαδρομές, που υπάρχουν για ένα όμορφο περίπατο και σε οδηγούν σε όμορφες παραλίες, σαν αυτές του Αϊ-Νικόλα, της Σίβηρης, στο Στεφάνι, ή στην Κύψα. Οι καλά αναπτυγμένοι οικισμοί όπως είναι η Σίβηρη, η Ελάνη και η Σάνη προσφέρουν φιλοξενία, άνετη διαμονή και όλες τις υπηρεσίες που προϋποθέτει η σύγχρονη αντίληψη του τουρισμού. Το καλό και φρέσκο ψάρι της Σίβηρης, ο υγροβιότοπος της Κύψας, η δόμηση που σέβεται το περιβάλλον και η υποδομή για σύγχρονες εγκαταστάσεις αποτελούν σφραγίδα για την περιοχή.
Η Κασσάνδρεια είναι η έδρα του Δήμου Κασσάνδρας. Αποτελεί πνευματικό, εμπορικό και διοικητικό κέντρο της περιοχής και παίζει τον απαραίτητο για την περιοχή πρωταγωνιστικό ρόλο της. Η καλή οργάνωση όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης που μπορεί να έχει μια επαρχιακή πόλη, οι δραστηριότητες που αναπτύσσονται γύρω από αυτή, το Δημοτικό Ωδείο, τη Φιλαρμονική τον Δήμου, ο πολιτιστικός σύλλογος " Η ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ " με τα χορευτικά συγκροτήματα, με επιστέγασμα το ΦΕΣΤΙΒΑΛ της Σίβηρης, που οργανώνει κάθε χρόνο στο ανοιχτό θέατρο της Σίβηρης, αποτελούν ότι καλύτερο, για να κάνουν πνευματικό κέντρο την πόλη. Μια σύγχρονη αντίληψη και ένας άλλος τρόπος οργάνωσης της αγοράς, σε συνδυασμό με την πληθώρα των καταστημάτων που καλύπτουν όλες τις αγοραστικές ανάγκες τον κοινού, μπορούν με ασφάλεια να χαρακτηρίσουν την πόλη εμπορικό κέντρο. Ο απαραίτητος προσδιορισμός της αγοράς με την κατασκευή του πεζόδρομου, οι όμορφες βιτρίνες, τα πικάντικα ταβερνάκια, οι καλές τιμές και η διάθεση για εξυπηρέτηση, κάνουν τον επισκέπτη να περάσει όμορφες στιγμές, κάνοντας μια βόλτα στην αγορά. Απαραίτητο για μια περιοχή που γύρω της έχει ανεπτυγμένους οικισμούς, είναι να υπάρχει διοίκηση που να καλύπτει όλες τις ανάγκες των ντόπιων αλλά και ξένων επισκεπτών.
Η ύπαρξη όλων των δημοσίων υπηρεσιών και οργανισμών, το ταχυδρομείο, το Κέντρο Υγείας που είναι έτοιμο να καλύψει τις πρώτες ανάγκες σε θέματα υγείας, η δυνατότητα επιλογής της Τράπεζας, η ύπαρξη της Αστυνομίας που συντονίζει την ασφάλεια και την τάξη σε όλη την Χερσόνησο και όλες οι υπόλοιπες Δημόσιες αλλά και ιδιωτικές υπηρεσίες, δίνουν λύση σε κάθε πρόβλημα και απαίτηση του πολίτη.
Όλα αυτά όμως δεν θα είχαν καμία αξία, αν δεν συνδυάζονταν και με όλα εκείνα τα στοιχεία που μπορεί ο κάθε επισκέπτης να δει και να προσδιορίσει έτσι την πολιτιστική και ιστορική ταυτότητα του τόπου, την παράδοση τα ήθη και τα έθιμα. Μέσα από μια όμορφη διαδρομή, περπατώντας επάνω σε πλακόστρωτα και γραφικούς δρόμους, συναντάς την ιστορία και την παράδοση, ανιχνεύεις τα ήθη και τα έθιμα και γνωρίζεις τους φιλόξενους κατοίκους της πόλης.
Ο κεντρικός πεζόδρομος είναι το ξεκίνημα της διαδρομής που σε προδιαθέτει να συναντήσεις και να δεις κάτι όμορφο. Το παιχνίδι του πράσινου με το νερό στον πεζόδρομο, απαραίτητο ντεκόρ για τις βιτρίνες των καταστημάτων σε οδηγεί στην κεντρική πλατεία της πόλης για ένα μικρό διάλειμμα μπροστά στα νερά του καταρράκτη ή για λίγη δροσιά κάτω από τον αιωνόβιο παλιό πλάτανο της πόλης. Τα πλακόστρωτα στενά ανηφορικά σοκάκια περνούν τον επισκέπτη μπροστά από παλιά κτίρια όπως αυτό του Αριστείδη Οικονόμου ή το σπίτι του Παπασταύρου, δείγμα της αρχιτεκτονικής της εποχής εκείνης και τον οδηγούν στο Δημαρχείο.
Το Δημαρχείο δεσπόζει στην περιοχή και δείχνει μια ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, με την οποία χτίζονταν τα σχολεία την εποχή εκείνη, αφού στέγαζε για χρόνια το Δημοτικό και το Γυμνάσιο της πόλης. Το 1915 η κοινότητα Βάλτας (σήμερα Κασσάνδρεια) αποφάσισε να ανεγείρει κτίριο για την Αστική Σχολή και να αναθέσει την επεξεργασία καταλλήλου σχεδιαγράμματος στον διακεκριμένο αρχιτέκτονα Ξενοφώντα Παιονίδη. Η κατάθεση του θεμέλιου λίθου έγινε στις 15 Ιουνίου 1924 και η οικοδόμηση περατώθηκε το 1927. Στο εσωτερικό του σήμερα στεγάζονται οι υπηρεσίες του Δήμου και φαίνεται με κάθε λεπτομέρεια η αρχιτεκτονική του κτιρίου.
Μέσα από πλακόστρωτα, πάλι οδηγείσαι στον κεντρικό ενοριακό ναό της Γέννησης της Θεοτόκου, που κτίστηκε το 1850. Το παλιό καμπαναριό, το γλυπτό υπέρυθρο τόξο (παλαιοχριστιανικό με ανάγλυφες παραστάσεις), που βρίσκεται στη Δυτική είσοδο και προέρχεται από το τέμπλο του Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης, ο πλούσιος διάκοσμος και η ιστορική αλλά και θρησκευτική αξία αυτού του ναού σε προδιαθέτει δημιουργώντας ένα έντονο θρησκευτικό συναίσθημα. Ο ναός του Αγίου Αθανασίου, 200 μέτρα πιο πάνω, κτίστηκε το 1850 και δείχνει τον τρόπο που κτίζονταν τα εκκλησάκια, αλλά και τις παρεμβάσεις που δέχτηκαν στη συνέχεια.
